Henk Poelakker vond na het overlijden van zijn vader kopieën van processen-verbaal uit vervlogen tijden. Poelakker sr. was actief bij de Rijkspolitie in Losser. De inhoud van de vondst werd een inspiratiebron om verhalen te schrijven.

Verhaal 6. Coloradokever.

Jaren ’50. De coloradokever houdt huis en dat betekent dat het beestje zich tegoed doet aan aardappelloof en een hele oogst kan laten mislukken. In 1948 komt er een wet die bepaalt dat boeren, tuinders en ook burgers verplicht zijn om hun aardappelplanten te behandelen. Met calciumarsenaal of DDT, middelen die thans verboden zijn. Onze Bromsnor wordt op pad gestuurd want als er een landelijk bevel ligt, moet er uiteraard wel controle zijn. Hij meldt zich samen met een heuse controleur bij Johannes N., ver buiten de bebouwde kom van Losser. Het rapport meldt: “Om 14.40 betreden wij het perceel grond van ongeveer vier are en als we het loof bekijken, hebben we hier te maken met de aardappelplant. Zo te zien is het loof niet bespoten. Wel zien we dat het loof bij nadere inspectie vol met levende larven zit, wel zeker 400 stuks op het hele perceel. De conclusie wordt snel getrokken: Johannes heeft zich niet aan de plicht gehouden om de kevers en hun larven te bestrijden.” Uiteraard doet Bromsnor aan hoor en wederhoor en wat blijkt? Johannes vertelt dat hij wel degelijk inspanningen heeft verricht om de beestjes te verdelgen maar dat hij dat de afgelopen tien dagen helaas heeft verzuimd. De bekeuring vindt hij daarom terecht en de beste man belooft beterschap.

De volgende dag gaat Bromsnor naar de heer H. aan de Lutterstraat die ervan verdacht wordt een fraaie eikenboom te hebben omgezaagd en dat zonder vergunning. Foei. “Goedenavond vriend”, zegt onze Brom en salueert met zijn rechterhand even aan zijn pet. “Ik zie dat u een boom heeft omgezaagd en vraag me af of u daarvoor wel toestemming had.” De wat zenuwachtige H. komt maar moeizaam uit zijn woorden maar Bromsnor begrijpt uit het gehakkel dat de huisbaas akkoord was. H. had in zijn beleving dus toestemming. Eerst maar eens naar de eigenaar van het pand en dat is Kees de V. die middenin het dorp woont. Deze begrijpt de commotie niet en is van zijn gelijk overtuigd: “Luister veldwachter, ik heb geen vergunning nodig want deze boom is van mij, stond op mijn grond en nam veel licht weg voor de woning. Bovendien zaten de elektriciteitsdraden verweven in de boom. Levensgevaarlijk.” Tja, wat nu. Een bekeuring uitdelen? Aan wie? Bromsnor: “U hoort nog van me maar in de tussentijd moet de boom hier blijven liggen.” Die avond wordt een compromis uitgebroed. De bewoner krijgt een reprimande met uitleg dat hij in voorkomende gevallen toch echt een vergunning van de gemeente nodig heeft. De huisbaas krijgt te horen dat de boom in beslag wordt genomen omdat hij zonder kapvergunning de eik heeft laten omzagen. De boom komt ter beschikking van het Rijksbureau voor hout te Amsterdam.

In diezelfde week blijkt ontslag nemen in die jaren niet zo eenvoudig. In Overdinkel woont Roelof H. (34 jaar) en hij is boos. In zijn ogen heeft hij te weinig vakantiegeld ontvangen. Bovendien kan hij elders meer verdienen. “Beste baas, ik neem ontslag en kom morgen niet meer werken”, zo heeft deze Roelof onlangs gezegd waarop de baas reageerde met: “Dat kan zo maar niet. Je weet best dat je ontslag formeel aangevraagd moet worden bij het Arbeidsbureau. Ga daar maar heen en ik hoor dan wel wat zij besluiten.” Roelof loopt vervolgens boos weg, gaat niet naar het genoemde bureau en laat zich de dagen daarna niet meer zien. De baas doet een week later aangifte bij het Arbeidsbureau en die verzoekt de politie tot actie over te gaan. Roelof kreeg destijds én een bekeuring én de plicht om weer bij zijn oude baas aan de slag te gaan.

 Naar > index verhalenbundel "Bromsnor"