.jpg){kind=logo}
.jpg){kind=logo}
HISTORIE KORPS RIJKSPOLITIEALGEMENE VERKEERSDIENST RIJKSPOLITIE
BROCHURE RP-Alex 40 jaar 2002
.jpg)
Hoofdstuk 15. Omzien in nostalgie...........
Als je werkt met "gewone" automerken, dan is een Porsche toch wel iets bijzonders. Als dan bekend wordt dat de Porsche groep naar Driebergen gaat verhuizen, en daar ook monteurs nodig zijn, dan is de belangstelling gewekt. Van Zeist naar Driebergen, dat is immers goed te doen. Op 2 januari 1968 begon ik dan ook in mijn nieuwe baan en trof daar onder meer Evert Verhagen en Willem van Dijk als collega's aan. Zij waren al in een eerdere sollicitatieronde aangesteld en pendelden veelvuldig met een Ford Transit (de 4217) tussen de Oude Alexander Kazerne en Driebergen.
Aan de Hoofdstraat waren twee villa's in gebruik genomen, één voor de commandant van de Sectie Bijzondere Verkeerstaken (SBV) met zijn staf, de andere villa huisvestte de kantine en het bedrijfsrestaurant. Men was bijna klaar met het bouwen van de Porsche stalling, het Berichtencentrum was in een afrondende fase en er werd een opslagmagazijn gerealiseerd. Gebouw C, een houten kantoorbarak was geplaatst als tijdelijke huisvesting voor de uitvoerende diensten, personeelskamers en kantoren. Alles was in gereedheid om de verhuizing te beginnen.
Halverwege januari 1968 begon de grote verhuizing vanuit den Haag naar Driebergen. Met zwaailichten en loeiende sirenes meldde een karavaan BMW motorfietsen, Porsches, Landrovers, en Ford Transits zich op het terrein van Hoofdstraat 54.
Het al eeuwen doezelende Driebergen schrok wakker. Tot dan was Driebergen alleen bekend van de prima koffie op het NS-station en van het zangduo The Blue Diamonds.
.jpg)
Maar pas met deze verhuizing werd Driebergen definitief op de kaart gezet. Driebergen werd immers de uitvalsbasis voor de legendarische SAS, (Surveillancegroep Auto Snelwegen) en de bekendheid zou nog groter worden door de dagelijkse radioverkeersinformatie. Nieuwe personeelsleden werden direct lid gemaakt van de R.P. Alex, de personeelsvereniging die, net als het mobilofoonnet, zijn naam ontleende aan de Oude Alex-anderkazerne. Gedreven bestuursleden beseften maar al te goed dat nieuwe personeelsleden juist in die eerste dagen pen staan voor een lidmaatschap! Enige maanden later benaderden Nico de Groot en Hendrik Sikkema mij om ook maar lid te worden van de zojuist opgerichte sportvereniging R.P. Alex. Vele voetbalwedstrijden volgden; vaak in diensttijd, dat kon toen nog! Eerst tegen radiojournalisten van de KRO, de Wegenwacht, het korps Mariniers Doorn en personeel van de Amerikaanse ambassade.
Kort daarop werd ingeschreven voor de juist in die eerste dagen open staan voor een NPSB-competitie en volgden bekerwedstrijden en vele toernooien. En niet te vergeten de zomeravondcompetitie district Zeist, waarin we drie jaar achtereen kampioen werden, naar de hoofdklasse promoveerden en ook daar het kampioenschap behaalden.
Een stukje geschiedenis.
Hoewel de allereerste jaren van de Sectie Bijzondere Verkeerstaken mij wel bekend zijn, gaan mijn persoonlijke herinneringen niet verder terug dan januari 1968. Het is leuk mijn herinneringen nog eens op te halen!
Met plezier denk ik terug aan de SAS, een groep enthousiaste jonge kerels met hart voor hun werk. Vakmensen pur sang en een visitekaartje voor de Rijkspolitie. Niet te beroerd om zelf de eigen surveillanceauto te poetsen en in de was te zetten, of het interieur eens extra op te ruimen. En als je vandaag vertelt dat men dat desnoods ook gewoon op een vrije dag kwam doen, dan moet je echt een paar keer benadrukken dat dit waar gebeurd is.......
De GMS (Groep Motor Surveillance) maakte furore. Een groep enthousiaste motorrijders die het geluk hadden van hun hobby hun werk te kunnen maken. Met intensief surveilleren wist men op de Pl9 (Hilversum - Aalsmeer) het ongevallencijfer drastisch omlaag te brengen. Deze prestatie werd ook geleverd op de beruchte "dodenweg" Breda- Tilburg en op het traject Roosendaal- Middelburg. Dat combineren van werk en hobby kwam ook tot uiting in het formeren van een demonstratieteam. Indrukwekkende demonstraties van voertuigbeheersing en motoracrobatiek droegen bij aan de naamsbekendheid van de GMS en het vertrouwen in hun vakmanschap.
Misschien heeft dit wel toe bijgedragen aan het besluit dat de GMS de zgn. begeleidingstaak kreeg opgedragen. Deze taak behelst de zorg voor veiligheid bij Koninklijke bezoeken, het vervoeren van buitenlandse regeringsleiders en andere zgn. VIP's. Ook het begeleiden van wielerrondes als Olympia's Tour, de Ronde van Nederland en de Amstel Gold Race behoort al vele jaren tot de activiteiten die, destijds de AVD, en nu het Klpd, een goede naam bezorgen.
De GTS (Groep Traffipax Surveillance) registreerde verkeersovertredingen fotografisch vanuit onopvallende voertuigen. Volkswagen Variants, werden op het linker voorspatscherm voorzien van een snelheidsmeter met tijd en datumaanwijzing. Foto's toonden de overtreding èn de tellerklok op het voorscherm, dus ook datum, tijd en snelheid. Het inhalend surveilleren leverde plaatjes op van de meest uitzonderlijke verkeersovertredingen. Deze sierden de wanden van de GTS personeelskamer, en trokken bij rondleiden van bezoek in gebouw C of bij tentoonstellingen bijzonder veel belangstelling.
De OSG (Ondersteuningsgroep) voorzag in een grote behoefte. Aan districten van de Rijkspolitie werd apparatuur uitgeleend, en gebruikers instructie gegeven. Bijvoorbeeld de Philips snelheidsmeters, u herinnert zich vast wel die over het wegdek gespannen coax kabels. Toen een bijzonder geavanceerde techniek... Landrovers brachten radiografisch bedienbare Trawia's (verrijdbare verkeerslichten) door het hele land, en bij evenementen werd voor de radioverbindingen gezorgd. De circuits van Zandvoort en Assen waren voor de OSG bekend terrein. Voor evenementen met veel publiek werden dranghekken. uitgeleend, jarenlang werden deze door AVD chauffeurs met DAF trucks in het hele land uitgereden. De vierdaagse te Nijmegen, schuttersfeesten, wegraces en motorcrosses, wielerronden, bloemencorso's; er werd menige weekeinddienst gedraaid. Alleen daarover kan een boek vol leuke anekdotes worden geschreven......
De GSC was een onderdeel dat zich bezig hield met radarsnelheidscontroles langs de snelwegen. Men verplaatste zich steeds, waardoor de pakkans werd vergroot. Het succes van de GSC bleef ook in "den Haag" niet onopgemerkt. Onder de vlag van verkeersveiligheid en milieubehoud moest de snelheidscontroles sterk uitbreiden.
Den Haag had daar flink geld voor oer maar stelde er wel een inspanningsverplichting van 300.000 snelheidsverbalen tegenover.
Ik herinner me de discussies in de dienstcommissie; uitbreiding van deze personele capaciteit, die onttrokken worden aan de andere surveillance diensten.
En werd de AVD zo niet te onafhankelijk van exogene financiering?
Bij de oprichting van de Sectie Bijzondere Verkeerstaken was, naast de SAS, de Groep Bijzondere Controles opgezet. De hierin verzamelde taken werden later opgesplitst naar GSC, GTS, OAS en de Groep Technische Controles. Deze GTC werd in het dagelijks taalgebruik "controle zwaar vervoer" genoemd, die vlag dekte de lading goed. Een speciale categorie technisch personeel (de technisch controleurs) deed als specialist de feitelijke controles aan vrachtauto's. De leiding Van de GTC bestond uit politiepersoneel, meestal beduidend minder gespecialiseerd op dit specifieke technische terrein. Hoewel dat wel; eens spanningen en discussies gaf bleven de verhoudingen toch zo goed dat men op de meerdaagse controles prettig kon samenwerken.
Inmiddels werd er gereorganiseerd, ook toen al.... De naam SBV werd veranderd in AVD (Algemene Verkeersdienst Rijkspolitie) Het BIO (Bureau Interne Opleidingen) werd veranderd in Bureau Vorming en Instructie (BVI). Nieuwe medewerkers werden daar geïnstrueerd in surveillancetechnieken en de administratieve kanten van het werk Men richtte zich ook op aanvullende rij-opleiding en herhalingsinstructies. Dit tot groot ongenoegen van de Verkeersschool in Bilthoven!
De enerverende oefeningen op het circuit van Zandvoort en op "de Vlasakkers" zijn bij menig AVD-er diep in het geheugen gegriefd.
.jpg)
Halverwege 1968 verplaatste de OAS (Ongevallendienst Auto Snelwegen) zich van Linschoten naar de nieuwe uitvalsbasis Driebergen. Het materieel bestond toe nog uit de beroemde TPW's (bekend als "patatwagens") en afgedankte GSA's. Na enige tijd werd het verouderde materieel vervangen door Hanomags. Toen die een na enige tijd wegens haarscheuren in de remtrommels een rijverbod kregen werd duidelijk dat OAS-voertuigen aan hogere eisen moeten voldoen.
De OAS kreeg daarom later Range Rovers, en werd omstreeks die tijd ook omgedoopt tot GBS (Groep Basis Surveillance). Deze met gereedschap, verlichtingsmateriaal en moderne bedrijfsapparatuur uitgeruste Range Rovers hebben bij grote verkeersongevallen vaak een belangrijke bijdrage kunnen leveren. Organisatieaanpassingen alom; GTS werd GOS (Groep Onopvallende Surveillance) en later FROS, (Foto Registratie Onopvallende Surveillance) De OAS werd GBS (de groep Basis Surveillance) en wat later gingen de SAS en de GBS beiden over in de GAS. (Groep Algemene Surveillance) Ook de organisatie van de Afdeling TZ (Technische Zaken) werd aangepast; er kwam een bureau beheerszaken, een bureau gebouwen en terreinen, bureau Wagenpark werd opgesplitst in een bedrijfsbureau, en werkplaatsen rollend,en overig materieel. Het personeel van de beide werkplaatsen van TZ had een soort brandweerfunctie; men was terstond inzetbaar bij calamiteiten en in het weekeinde bij evenementen ten behoeve van OSG-taken.
De naam van de OSG werd omstreeks 1988 gewijzigd in ATOO (Afdeling Technische Ondersteuning en Ontwikkeling), omdat het accent van materieel-uitleendienst steeds meer werd verlegd naar ondersteuning door toepassing en ontwikkeling van moderne technologie.
In dezelfde tijd kreeg het Berichtencentrum naam Berichtencentrum Landelijke Diensten. (BCLD) De AVD werd in twee uitvoerende diensten gedeeld: de Dienst Verkeer (GAS, GMS, GSC en GTC). De ATOO en de BCLD vormden samen de Dienst Ondersteuning. De laatste bestaansfase van de AVD. aangebroken; de grote politiereorganisatie kwam immers in zicht.
Over de AVD-tijd tot heden zijn heel wat anekdotes te vertellen. Bijvoorbeeld van de massale personele en materiële inzet, bij de bezetting van de Indonesische ambassade door Japanners, en de heldenrol van Paul Meijers. Anekdotes over inzet bij de vliegramp Woensdrecht en bij treinkapingen. Het verhaal van de strenge winter van 1979; Porsches konden na de zeer zware sneeuwval niet meer zonder sneeuwkettingen de opritten van de snelweg opkomen. Een leuke herinnering is ook die van de Jeep Wagoneer takelwagen van de AVD. Uitgerukt om in het zwaar ingesneeuwde Friesland hulp te verlenen aan hen die dat behoeven... Halverwege moest de van de weg gegleden en gekantelde "takeldoos" door "een grotere broer" worden opgetakeld. Bij aankomst in Driebergen leverde dat een heel koddig plaatje op.
.jpg)
Zo doen nu nog verhalen de ronde over ondersteuning bij ongeregeldheden in Amsterdam, demonstraties bij kerncentrales en beveiliging van Europese conferenties. En heel bijzonder was het pausbezoek, waarbij de zorg en het vervoer van de Pausmobielen aan Technische Zaken werd opgedragen. Daar waren ze in goede handen,maar menig persoon heeft zich, met een vroom gezicht en met de armen wijd in een zegenende houding, in een Pausmobiel laten vereeuwigen..... De AVD. hield aan het pausbezoek overigens een keurig kantoorgebouw over, dat nog vele jaren dienst heeft gedaan.
De AVD. groeide in snel tempo, er moest meer ruimte voor huisvesting worden gevonden.
"Huize Catharina" werd aangekocht, wachtmeesters en oppers zetten er onder supervisie van opper de Leeuwerk de schouders onder en namen zelf het sloop-, timmer en schilderwerk ter hand. Kort daarna werd ook villa Hoofdstraat 69 aan het gebouwenbestand toegevoegd, hier werd voortaan de GMS gehuisvest. In de achter de villa gelegen ruimten werd het materieelmagazijn ingericht, een stalling voor auto's en motoren en ruimte voor omkleden en kledingkasten voor de surveillanten. In 1977 ging het bijgebouw van Hoofdstraat 69 echter in vlammen op. Tientallen radarauto’s, surveillancemotorfietsen, en het opslagmagazijn ging daarbij verloren. Enige jaren later werd Hoofdstraat 82 in gebruik genomen. De uitvoerende diensten in gebouw C kwamen daardoor wat ruimer in het jasje te zitten. Hans Bekkers verhuisde met zijn inmiddels geautomatiseerde Proces Verbaal Administratie naar het nieuwe pand, evenals Post en Archiefzaken, de huisdrukkerij, Personeelszaken, de Financiële afdeling en enkele stafdiensten. In Hoofdstraat 82 werd ook aan Commandant Rijkspolitie te Water en zijn stafdiensten onderkomen geboden. In 1987 barstte de AVD weer uit zijn huisvestingvoegen. In afwachting van de nieuwbouw werd op huurbasis de villa Hoofdstraat 67 in gebruik genomen.
Onder andere Post- en Archiefzaken en een projectsecretariaat werden er gehuisvest. De behoefte aan de nieuwbouw werd nu wel erg groot: inmiddels werd nu al twintig jaren gebruik gemaakt van de houten noodbarak gebouw C!
In dezelfde tijd werd, na vele jaren uitstel, eindelijk begonnen aan de nieuwbouw fase 1.
In nauwe samenwerking tussen Rijksgebouwendienst, de hoofdaannemer en vele installateurs werd een gebouw met zeer geavanceerde gebouwtechniek opgeleverd. De AVD.-projectleider was het toenmalige Hoofd Financieel Materieel en Gebouwen Mijndert Demeijer.
In 1989 konden we de nieuwe gebouwen betrekken en de laatste stille getuige van de pioniersfase (gebouw C) slopen. De groei was echter onverminderd doorgegaan en Hoofdstraat 82 moest toch maar worden aangehouden. Ook omdat de uitvoerring van Fase 2 Nieuwbouw - de geschiedenis herhaalde zich! - werd uitgesteld. Achteraf bezien misschien wel een voordeel, omdat de oorspronkelijke bouwplannen fase niet meer waren afgestemd op de onstuimige groei. Pas in 1998 werd met de nieuwbouw Fase 2 begonnen en na een relatief korte bouwtijd kon de nieuwbouw medio 2000 worden betrokken. Inmiddels gaat de groei van Klpd door en Wordt naar uitbreiding van kantoorruimte gekeken.
De AVD., daar te mogen werken heb ik als een voorrecht ervaren.
Terugkijkend trekt een bonte stoet herinneringen aan mij voorbij. Daarin passen vele kleurrijke personen: Natuurlijk eerst Kees Vogel, Theo Leenders, Jelte van der Heide, de GMR’ers Nijs van Tuyl en Goof de Gans, BVI-er Joop Kerkhoff, OSG pioniers Jan van Dalen en Jan Gatsma, Herman de Ruiter en natuurlijk niet te vergeten" WFKJF", ("wachtmeester, kent u mijn voornamen?"....)
.jpg)
Van de afdeling Technische Zaken noem ik mijn chef Jan Fictoor, bouwpastoor de Leeuwerk en verbindingsspecialist adjudant Jan Verhagen. En natuurlijk mijn collega's Eddy Alexander, Evert Verhagen, Willem van Dijk en Wally Roest, Bart Renger, Riek van Ommeren en Siebe de Vos.Ik herinner me Hoofd Administratie: "Ik" Herman Gieske, het Hoofd Typekamer mw. Teske en dhr. Hanenburg van de afd. Comptabele Zaken. PTD-chef Theo de Haart, die altijd eerst "nee"verkocht, en dan toch maar hielp, en de altijd olijke monteur Bernard Prior.
Met waardering denk ik terug aan PaUl Meijers, Joop Warrink , André van Kaam, Arie Kraakman en Willem Anker. Mensen die tussen hun personeel stonden en toch autoriteit uitstraalden. Ik herinner mij ook leuke mensen; de "lange" Jansen van de GBS, Piet van de Broek, "(Pièrre du Pantalon) de altijd fluitende commandant GTS, sportinstructeur Ab Veenvliet, en natuurlijk Toon Meijer, verkeerssurveillant, conferencier en de eerste -bijna niet te passeren- doelman van het RP Alex voetbalteam. Ik denk terug aan Piet Hertog, soms wat kortaf, maar positief en rechtvaardig, en Freek Stuyvinga, altijd aimabel in zijn contacten.
Ik herinner me Fred Pettinga; “mij krijgen ze niet gek”… en nartuurlijk Laurent Dufout, want die heeft zo ongeveer iedereen in Driebergen zien komen!
Ik realiseer me dat ik heel veel prettige collega's niet heb genoemd....
Prosper Stellaard
Naar > Index van deze Brochure RP-Alex 40 jaar
Naar > menu boekjes en brochutes AVD