.jpg){kind=logo}
HISTORIE
KORPS RIJKSPOLITIE
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
1.3. DOCUMENTEN EN ARTIKELEN '69-'94
| 1> | Diverse historische documenten AVD | .jpg){kind=logo} |
| 2> | Politieporsches de mannen zijn terug | |
| 3> | AVD en de Pers | |
| 4> | 25 jaar AVD. Wie is die vogel | |
| 5> | AVD Gehuwd en twee kinderen | |
| 6> | AVD en de rivaliteit | |
| 7> | Porsches in het Louwman Museum | |
| 8> | Even bij de politie...in het Autotron 2012 | |
| Lief en leed AVD | ||
| Historie verkeerstoezicht | ||
| Naar > hoofdmenu SBV / AVD |
Reacties en/of aanvullingen op dit artikel
Help ons want alleen samen kunnen we er echt iets moois van maken. Lees hier hoe.
Belangrijk. Stuur geen foto's uit boeken, facebookpagina's of websites in. Deze mogen wij niet publiceren.
Het is niet toegestaan om foto's en artikelen van deze site elders te publiceren bv op een website of facebookpagina
HISTORIE
KORPS RIJKSPOLITIE
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
ARTIKEL 1 DOCUMENTEN AVD PERIODE '68/'94
Antwoordkaart._bw(7V)(WM).jpg)
(WM).jpg)
Visitekaartje.(WM).jpg)
Zoals bij iedere organisatie waren er ook bij het Korps Rijkspolitie heel veel interne regels om er voor te zorgen dat zaken soepel en verantwoord liepen. Dat de uitvoering van die regeltjes wel eens tot problemen leiden tussen chefs en personeel blijkt uit onderstaande memo's over een incidentje bij de AVD. Dat een chef zoals uit deze documenten blijkt, achter zijn personeel ging staan maakte je niet altijd mee.
_bw(7V)(WM).jpg)
_bw(7V)(WM).jpg)
_bw(7V)(WM).jpg)
_bw(7V)(WM).jpg)
1964. Het bedrag lijkt niet veel maar in die tijd kocht je voor dat bedrag wel een villa met alles erop en eraan.
De 10 grondregels die de surveillanten van de SBV / AVD mee kregen als de weg op gingen.(WM).jpg)
(WM).jpg)
.jpg)
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
ARTIKEL 2 Politie-Porsches. De mannen zijn terug.
.JPG)
V.l.n.r. Jan de Winter, Walter de Man en Fred Dröge.
Het zijn herinneringen uit mijn jeugd: autoritjes met mijn ouders en broertje. Ik weet niet meer precies in welk stuk automobiele geschiedenis we ons over de nog rustige Nederlandse snelwegen verplaatsten, maar het zou heel goed de Renault 4 geweest kunnen zijn; de auto waarmee volgens de familieverhalen ondergetekende na zijn geboorte uit het ziekenhuis werd gehaald. We zullen ongetwijfeld onderweg geweest zijn naar een opa of oma. Met potlood en papier turfde ik het aantal auto’s van een bepaald merk. Mijn broertje naast mij deed hetzelfde, maar dan van een ander merk. Wie aan het einde van de rit de meeste streepjes had gezet, was de winnaar. Bovendien leerde mijn broertje hierdoor rekenen. Ik niet! Ik leerde dat auto’s eigenlijk veel leuker waren dan getallen. Vaak won mijn broertje dan ook onze competities. Het ging hem dan ook om de streepjes (en misschien zette hij er dan ook wel eens stiekem een paar teveel), mij ging het om de opvallende vierwielers en er ontgingen mij dan ook nooit bijzondere verkeersdeelnemers. Zo ontgingen mij ook die twee pothelmpjes in die open auto niet. “Wat is dat?!” schreeuwde ik als stuiterende kleuter op de achterbank. Mijn vader keek verschrikt door zijn linker (en enige) buitenspiegel om vervolgens subtiel het gas te liften. Al mocht je toen ook al 120 op de snelweg, veel harder dan 110 km/u kon de Renault 4 niet. Maar het respect dat de open auto bij autobestuurders in de jaren ’80 afdwong was genoeg om toch nog even net dat beetje extra in te houden om boetes te voorkomen.
“Dat zijn de polisies”, hoorde ik mijn vader zo kalm mogelijk terug zeggen, en “Ga recht zitten!” Ik gehoorzaamde gedwee. Rechtzittend, maar mijn neus platdrukkend tegen de zijruit, bewonderde ik de sportauto die ons voorbij ging. Ik zag dat de bijrijder even opzij keek en vriendelijk knikte toen ik, zonder dat mijn vader dit mocht weten, de diender een duimpje gaf. Dat beeld heeft me nooit meer losgelaten. Later leerde ik dat het een heuse Porsche was van de rijkspolitie. En elke keer bij het zien van zo’n Politie-Porsche sloeg mijn hart een paar slagen over. Helaas werden de laatste Porsches ongeveer eind 1995 / begin 1996 definitief uit actieve dienst genomen. De opvolgers waren na BMW’s 323 en Mercedes’ 190, onder andere de bekende Volvo’s met veel meer praktische bruikbaarheid en nog wat later ook door flitskliko’s langs de weg.
Ik ga er vanuit dat het voor de toenmalige agenten, die met zo’n Porsche mochten rijden, ook een enorme ervaring moet zijn geweest. Vooral omdat het hebben van een luxe of snelle auto nog lang niet zo’n gemeengoed was als tegenwoordig. Kunt u het zich voorstellen dat je met je, laten we zeggen Citroën Visa of je Zundap, naar je werk gaat en daar de sleutels krijgt van een snelle Porsche? En die je dan ook nog eens legaal de sporen mag geven op de openbare weg. Jan de Winter vertelt dat hij 23 jaar was toen hij voor het eerst met de Porsche mocht rijden. Zelf reed hij toen nog maar net met een Fiatje 850 en zijn collega Fred Dröge kwam op zijn werk in een Lada. Daarbij moet niet gedacht worden dat je zo maar op het politiebureau de sleutels van de sportwagen in handen gedrukt kreeg. Er ging een opleiding van 2 jaar aan vooraf en de toelatingseisen waren streng. In de beginjaren (jaren ’60) werd er zelfs gekeken naar de gezinssituatie. Als een agent nog niet getrouwd was en minimaal een kind had, werd je nog niet geacht over voldoende verantwoordelijkheidsgevoel te beschikken om met zo’n bloedsnelle auto onderweg te mogen.
.jpg)
De Nederlandse politie heeft een lange geschiedenis met Porsche. Al in 1960 nam de Rijkspolitie de eerste Porsche 356C op proef in gebruik. Twee jaar later werden er nog elf geleverd om vanaf dat moment actief te worden ingezet. De keuze voor een Cabriolet of Targa heeft een aantal redenen. Toentertijd waren matrixborden die files en stremmingen aangaven nog lang niet in gebruik genomen. Sterker nog; de eerste file was pas vijf jaar daarvoor een feit in Nederland. Een open auto bood dus de mogelijkheid om vanuit de auto andere weggebruikers te kunnen attenderen op naderend onheil. De bijrijder kon dan, staande op of achter zijn stoel, zijn aanwijzingen overbrengen. Het mag duidelijk zijn, dat de ARBO ook nog moest worden ontwikkeld. Voor de zichtbaarheid en herkenbaarheid werden later oranje vlakken op de beide portieren aangebracht. Open auto’s maakten het ook mogelijk om direct te kunnen communiceren met bijvoorbeeld vrachtwagenchauffeurs. Een derde reden is van psychologische aard. De gedachte heerste dat de agenten in de open Porsche sneller geneigd zouden zijn om uit te stappen om een praatje te maken met andere verkeersdeelnemers, omdat ze toch al in weer en wind buiten waren. Het voordeel van de luchtgekoelde motor van de Porsche 356 was dat er ook heel hard mee achteruit gereden kon worden. Het is opvallend hoe lang de Algemene Verkeersdienst van de Rijkspolitie is doorgegaan met het aankopen en inzetten van de Porsche 356, voordat deze legendarische Porsche werd opgevolgd. In 1966 werden namelijk nog tien van deze Porsches aan de Rijkspolitie geleverd, terwijl er al geruime tijd geen 356 meer werd geproduceerd. Één van deze laatste tien Porsches 356 schijnt in het bezit te zijn van de Amerikaanse acteur/komiek Jerry Seinfeld.
Dat de Porsche 356C goed beviel, blijkt wel uit het feit dat er naast enkele andere merken veelvuldig met Porsches werd testgereden als er weer een nieuwe dienstauto moest worden aangeschaft. Zo werden ook de Porsche 914 en 924 in handen van de bekwame dienders op de snelwegen gejaagd, maar de toenmalige bevelvoerder ‘kolonel’ Vogel wilde alleen het beste voor zijn mannen en in de loop der jaren werd besloten tot de aanschaf van 912’s en 911’s. De politie heeft dus in vierendertig jaar tijd een enorme diversiteit aan producten uit Zuffenhausen in gebruik gehad. Goedbeschouwd hebben, op de 993 na, alle luchtgekoelde Porsche 911-generaties politiekleuren gedragen. Een kleine opsomming van de Porsches die de revue hebben gepasseerd: vanaf 1962 de 356 Cabrio, vanaf 1966 de 912 (een ‘eenvoudige’ 911 met viercilinder), 914 (de zogenaamde Volkswagen-Porsche), vanaf 1966 911 Targa (met cilinderinhouden van 2.0, 2.2 en later 2.4), vanaf 1975 de 911 2.7 Targa (die de hoofdrol speelt in dit artikel), vanaf 1978 de 911 3.0SC, vanaf 1984 de 3.2 Carrera Targa en als laatste werd tussen 1990 en 1996 de 964 Targa en Cabrio bereden.
Om als agent op een Porsche te mogen rijden, moest je dus een echte vent zijn. Voor mietjes was geen ruimte aan boord. De filosofie dat agenten sneller geneigd waren uit te stappen wanneer ze in een open auto reden om verkeersdeelnemers aan te spreken op hun gedrag, werd in de praktijk bewezen. De agenten waren overgeleverd aan de krachten van het Hollandse klimaat en dat er een jaar of dertig geleden af en toe barre winterse weersomstandigheden voorkwamen, hoef ik niemand uit te leggen. Tot temperaturen van tien graden onder nul werd gewoon de kachel opgestookt, de kraag van de leren jas wat verder omhoog getrokken en desnoods het kokos voetenmatje tot onder de knieën gehesen, zodat de warme luchtstroom niet verloren ging naar de achterkant van de auto. En met regen? Ach, zolang je boven de 100 km/u bleef rijden, ging het meeste hemelwater over de inzittenden heen. Als het echt te gortig werd, dan werd een viaduct opgezocht om dan toch maar het dakje erop te zetten. Gezien het motorvermogen en het karakter van de auto, kon ook niet zomaar iedere agent achter het stuur kruipen. Met de motor achter de achteras en het hoge vermogen dat werd afgegeven aan de achteras, maakt de Porsche behoorlijk ‘tailhappy’. In die jaren ontbeerden sportauto’s nog de elektronische vangnetten van tegenwoordig, zoals stabiliteitsprogramma’s of tractiecontroles. Vooral tijdens vorst en regen kon de Porsche dus een bijzonder vervaarlijke machine worden in handen van onbekwame bestuurders. De langdurige rijopleiding was dus niet voor niets en ook na de opleiding werden de agenten regelmatig aan een onderhoudstraining en een halfjaarlijkse toets onderworpen. Fred laat met terechte trots een instructie-rapport zien van een herhalingstoets.
Rondom de aanschaf van de eerste Porsches gaan vele verhalen de ronde. Er is met veel auto’s getest, waaronder: Volvo Amazone, Citroën DS, Triumph TR6, etc. Uiteindelijk is het dus de Porsche 356C wegens bovengenoemde redenen geworden om als surveillancevoertuig te dienen. Volgens de overlevering stelde de leverancier van de auto’s, importeur PON, echter één opmerkelijke eis. Als de Porsches werden vervangen dan mochten ze alleen verkocht worden in het buitenland. PON was namelijk bang dat de Nederlandse automarkt overspoeld zou worden door witte ‘goedkope’ Porsche-occasions. In de meeste gevallen is dit ook gebeurd, waardoor er nog maar weinig originele Politie Porsches van het eerste uur in Nederland te vinden zijn. Later werden de afgeschreven voertuigen op de gebruikelijke manier via Domeinen aan het grote publiek aangeboden. Door liefhebbers worden de laatste jaren echter steeds meer voormalig Politie-Porsches teruggehaald en teruggebracht in originele staat. De één gaat hier verder in dan de ander. Is het voor de ene persoon voldoende om de auto dagelijks bruikbaar te maken zonder bestickering en toeters en bellen, voor de ander is het de sport om de auto helemaal terug te brengen in de staat zoals er bij de Rijkspolitie ook mee gereden werd. Dan worden zwaailichten, stickers, logo’s er weer opgezet, wordt de achterbank weer verwijderd en de achtergebleven ruimte opgevuld met een speciale houten kist met gereedschap en materialen.
Ook Walter de Man probeert zijn exemplaar in zo origineel mogelijke staat te herstellen. Walter is al jaren Porscheliefhebber en is in de gelukkige positie om als garagehouder middelen en ruimte te hebben voor een projectauto. Ondanks het feit dat Walter geen politiecarrière heeft gehad, verlangde hij af en toe wel eens naar een Politie Porsche. Toch was Walter niet specifiek op zoek naar een Porsche met politieverleden als hij, tijdens zijn zoektocht naar een leuke Porsche om op te knappen, tegen de 73-SK-85 aanloopt. Het is een redelijk nette auto en zijn interesse is gewekt. Als hij bij aankoop de auto nader bekijkt ziet hij bepaalde kenmerken die niet standaard op een Porsche Targa uit 1977 zitten. Zo valt voor een kenner de rechterbuitenspiegel op die afgesteld staat op de bijrijder en niet op de bestuurder en ontdekt hij ook sporen op de Targabeugel die duiden op de bevestiging van waarschijnlijk een zwaailamp. Met wat speurwerk komt Walter erachter dat dit inderdaad een voormalig Politie-Porsche moet zijn. Dit wordt bevestigd door PON door middel van een uitreksel van de leverings- en onderhoudsgeschiedenis. Maar het roepnummer is dan nog niet bekend. Van de auto met kenteken 73-SK-85 zijn vrijwel geen foto’s bekend, maar via een foto die gevonden wordt bij het Rode Kruis in Driebergen lijkt het zeer waarschijnlijk dat de auto roepnummer 1250 gehad zou hebben, maar op de foto staat een agent precies voor één cijfer van het kenteken en dus is er nog geen glashard bewijs.
.jpg)
![AVD Alg 12.50 77 73-SK-85 jdw [ws]](/images/landel_diensten/avd/AVD_Algemeen/Art_alg/Mannen_terug/AVD_Alg_12.50_77__73-SK-85_jdw%20%5Bws%5D.jpg)
zeggen dat alles zomaar aangeschaft kan worden en op de auto geschroefd. Veel onderdelen zijn moeilijk, of soms praktisch onmogelijk, te verkrijgen en het is af en toe een ware speurtocht op internet. Daarbij zijn ook bepaalde onderdelen volgens speciale specificaties vermaakt voor de Porsche. Gelukkig kan Walter rekenen op de kennis en het enthousiasme van voormalig Politie-Porschebestuurders, zoals Jan en Fred. Ook tijdens het interview blijkt hoeveel verstand van zaken en gevoel voor het erfgoed van de Politie-Porsche de voormalige bestuurders nog hebben. Voor het interview van start gaat hebben de beide mannen zich namelijk al geheel in het vroegere uniform gehesen en daarbij mogen de oranjerode pothelmpjes uiteraard niet ontbreken. Hun uniform moet nog vol zitten met verhalen, want het ene na het andere nostalgische verhaal wordt uit de mouw geschud. Al snel komt het op het resultaat van de restauratie van de Porsche Targa van Walter. Hoewel de restauratie met veel oog voor detail is uitgevoerd, zijn de beide agenten ook kritisch. Zelfs de snelsluiter aan de stang van de zwaailamp wordt gezien. Fred merkt droogjes op dat er eigenlijk een vleugelmoer op dit type Porsche werd gebruikt en ook de kleur oranje op de deuren geeft reden tot discussie. Walter geeft aan dat er door de Politie in die tijd meerdere tinten oranje zijn gebruikt en dat dit toch echt het meest lijkt op de kleuren uit archiefmateriaal waar dit type Porsche op staat.
Zo op het oog lijkt de auto trouwens al helemaal af en zelfs de zwaailamp en de sirene werkt (en mag door middel van een vergunning ook daadwerkelijk weer op de auto zitten), maar Walter is zelf ook nog niet helemaal tevreden. Zo is Walter nog niet helemaal tevreden over de megafoon/sirene op de achterkant, want die is niet origineel. Hij komt wel ongeveer uit die tijd, maar het is niet de juiste. “Er staan er nu twee te koop in Amerika op E-bay en die wil ik gaan bestellen. Die zijn volgens de specificaties hetzelfde als die er oorspronkelijk op zat.” Jan is geïnteresseerd, want hij weet dat er nog iemand met een Porsche op zoek is naar zo’n toeter.
Walter vertelt ook dat hij laatst nog een mooie aankoop heeft kunnen doen om de Porsche verder te vervolmaken. Trots haalt hij, nog nieuw in verpakking, een antenne te voorschijn. Het is aan Walter te merken dat hij haast niet kan wachten tot de montage ervan en Fred geeft gelijk wat adviezen. Voordat de antenne kan worden gemonteerd moet deze namelijk worden ingekort tot exact 67 centimeter. Ik sta versteld van de detaillistische kennis die na al die jaren nog aanwezig is, maar Fred is overtuigd. Hij zoekt gelijk even in zijn tassen vol met archiefmateriaal naar de juiste papieren en inderdaad komt er een gebruiksaanwijzing voor de montage van een antenne te voorschijn waarop de genoemde maat staat aangegeven.
Met de Alex 1250 hebben Jan en Fred niet gereden, maar wel andere Porsches van dit type. Door de jaren heen hebben de beide agenten met ongeveer alle varianten van de 911, die in dienst waren bij de politie, gereden. Een echte favoriet hebben ze allebei niet, maar Fred zegt dat hij het liefst in de nieuwste modellen reed met alle snufjes en technieken die de voortschrijdende evolutie van de 911 met zich mee bracht. Wat weinig mensen wisten, is dat veel Politie-Porsches waren uitgerust met experimentele technieken die pas op latere modeljaren leverbaar waren. De sportwagenfabrikant uit Zuffenhausen wist dus dankbaar gebruik te maken van het intensieve gebruik van hun producten door de Nederlandse politie. Jan reed ook graag met de nieuwste types, maar zegt daarover: “Kijk, vroeger schakelde ik op naar de 200 km/u en in de laatste jaren schakelde ik ernaar terug. Dat is Porsche ten voeten uit!”
Het onderhoud aan de 1250 is nu niet meer te vergelijken met het onderhoud in de jaren dat de auto actief werd ingezet bij de politie. Het spreekt voor zich dat het onderhoud vooral in eigen beheer uitgevoerd wordt bij Garage De Man. Ondanks dat de auto voor veel evenementen en ritten ingezet wordt, worden bij lange na niet de kilometers gehaald als in eind jaren ’70 en begin jaren ’80. Wel worden ritjes naar Frankrijk, Italië of Spanje niet geschuwd. Het respect dat de Porsches toentertijd afdwongen onder de verkeersdeelnemers is de Alex 1250 nog niet verloren. Zo merkt Walter op dat vooral buitenlandse bestuurders abrupt snelheid verminderen bij het zien van de auto, om vervolgens zich te realiseren dat de auto en bestuurder toch echt geen deel meer uit maken van het huidige politieapparaat. Hun huiver slaat dan om in enthousiaste reacties, zoals opgestoken duimen: net als ondergetekende dat een jaar of 25 geleden deed.
Op dit moment heeft de auto ruim 200.000 kilometer gereden, maar daarbij moet wel worden aangemerkt dat de motor een keer is vervangen. Maar ook dat wil Walter in de toekomst zo snel mogelijk weer origineel maken: “Er ligt nu een 3.0 in, maar dat zal zo snel mogelijk weer een 2.7 gaan worden”.
.JPG)
De auto krijgt het nu ook minder zwaar te verduren. Jan vertelt dat ze de Porsches vroeger regelmatig over de vluchtstrook reden en aangezien daar de meeste rommel ligt, diende er regelmatig controle uitgevoerd te worden aan de auto en het grootste gedeelte van het onderhoudsbudget ging dan ook op aan banden. Fred vult aan dat het niet zelden voorkwam dat banden na twee weken al vervangen werden, hoewel doorgaans om de drie maanden nieuw rubber gemonteerd werd. “We werkten twee dagen op en twee dagen af en tijdens deze lange dagen, maakten we soms wel 1500 kilometer per dienst”, verklaart Fred. Gezien die vele kilometers, hoge snelheden en bijzondere manoeuvres vraag ik me af of er wel eens ernstige ongelukken zijn gebeurd. Jan als Fred kijken elkaar even aan en kunnen niet direct een heel ernstig ongeluk noemen door rijfouten. Wel noemen ze een Porsche (Alex 1273) die letterlijk platgereden werd door een vrachtwagen met 35 ton cement. Wonder boven wonder bleef de bijrijder, die nog in de auto zat, ongedeerd en liep de bestuurder die net terug naar de Porsche liep slechts een zere knie op. Ook Jan kan zich een akkefietje met een vrachtwagen nog herinneren. Al rijdend sprak hij een bestuurder aan, toen pardoes zijn zonnebril afvloog. En terwijl hij uit het raam hing om een aanrijdende vrachtwagenchauffeur erop te attenderen denderde deze er in volle vaart overheen. Fred kan daarop pareren met een verhaal over een achtervolging, waarbij een collega op hoge snelheid zijn gordel al had afgedaan om de wetsovertreder een hartig woordje toe te kunnen spreken. Bij de eerste de beste bocht werd die collega echter zo uit de auto geslingerd, maar gelukkig bleef het bij een gebroken duim. Jan vertelt echter dat er heus wel eens een keer een collega onder het bloed heeft gezeten, maar dat was de oorzaak van een zwaan die probeerde onder de ruitenwisser door te vliegen. De collega bleef ongedeerd, maar de zwaan liet zijn bloedspetters na op het hagelwitte uniform van de bijrijder.
Uiteindelijk worden zo nog veel verhalen verteld. De jarenlange ervaring en de passie voor de Politie-Porsche zit duidelijk diepgeworteld in Jan en Fred en het ene memorabele feit na de andere schitterende anekdote volgen elkaar op, maar die passen helaas niet allemaal in het artikel. Wel is er de mogelijkheid om de verhalen persoonlijk aan te horen. Er wordt elk jaar in februari een Oldtimer- en Classicbeurs georganiseerd die specifiek op auto’s is gericht uit de media/film/politiewereld. Deze vindt plaats in het Autotron. Jan is nauw betrokken bij de organisatie van de stand met Politie-Porsches. Aankomend jaar bestaat de persvereniging van de Politie-Porsche 50 jaar en ter ere van dat heuglijke feit wil Jan, als medeorganisator, proberen tegen de vijftien in oorspronkelijke staat gebrachte Politie-Porsches op de stand te krijgen. Daaronder zal ook de Alex 1250 uit dit artikel aanwezig zijn. De verhalen van de oud-berijders en de huidige eigenaren garanderen bij voorbaat al een beurs om in de agenda op te tekenen.
Met dank aan:
Walter de Man van Garage De Man voor het ter beschikking stellen van de Porsche 911 2.7 Targa en de gastvrijheid;
Jan de Winter en Fred Dröge voor de schitterende verhalen, anekdotes, het enthousiasme en het mogelijk maken van de fotoshoot in authentieke uniformen;
Mevrouw Dröge voor het gebak, de gezelligheid, de uitvoerige documentatie van Fred’s Politie-Porschecarrière en het vertellen van haar kant van het verhaal als vrouw van een Politie-Porscheagent.
Met medewerking van:
Naam: Jan de Winter
Leeftijd: 62 jaar
Huidige functie: FLO (functioneel leeftijdsontslag)
Welke jaren met de Politie-Porsche gereden: 1972 tot 1996
Leukste van het rijden met de Politie-Porsche was: “Het mogen werken met deze prachtige auto!”
Andere functies binnen de politie: Waarnemer Dienst Luchtvaart, Instructeur Onopvallende Voertuigen, Groepschef Politiesurveillanten.
Huidige band met Politie-Porsches: Het organiseren van evenementen rondom de Politie-Porsche
Naam: Fred Dröge
Leeftijd: 64 jaar
Huidig beroep: Edelsmid (zie het speldje van het pothelmpje voor ‘echte’ Politie-Porschebestuurders)
Welke jaren met de Politie-Porsche gereden: van 1981 tot einde Porschetijdperk
Leukste van het rijden met de Politie-Porsche was: “Eigenlijk was het in elk tijdperk en elke periode leuk.”
Andere functies binnen de politie: “Eerst 8 jaar op de groep Rosmalen, Binnen de verkeersdienst ook nog even als persoonsbeveiliger van o.a. verschillende ambassadeurs en… Ik heb de eerste 15 afleveringen van het programma ‘Blik op de weg’ mogen doen!”
Huidige band met Politie-Porsches:“Heerlijk nostalgisch wentelen in die heerlijke tijd. Er zijn denk ik maar weinig mensen die hun eigen verleden weer kunnen doen herleven. Heerlijk toch?”
Naam: Walter de Man
Beroep: Eigenaar van Garage De Man te Numansdorp
Leeftijd: 50 jaar
Eigenaar van: ‘Alex 1250’ de 911 2.7 Targa uit dit artikel
In bezit van de Politie-Porsche sinds: 1998, vanaf juni 2009 terug gebouwd naar zijn oorspronkelijke/originele vorm
Leukste van het rijden met de Politie-Porsche is: “De geweldige, positieve reacties van het publiek!”
Politie-Porsche 911 2.7 Targa: Bron: youngtimer Magazine
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 3 AVD EN DE PERS
.jpg)
'Kijk dat was Vogel precies,' zegt kapitein b.d. H.A. de Ruiter, voormalig stafmedewerker van de AVD. 'Kolonel Vogel wist feilloos hoe hij met kritiek moest omgaan. Dat gold ook voor zijn omgaan met de pers. De opmerking van collega Peterink, dat de AVD een grote populariteit genoot was waar, maar de kritiek daarop was ten onrechte. Ook wij konden er niets aan doen, dat een verslaggever met fotograaf meer belangstelling had voor een glimmende Porsche en een politieman in een keurig wit pak. Toch wel iets anders dan een door regen verzopen politieman op een ULM.
De contacten van beide officieren met de pers waren optimaal,' weet kapitein De Ruiter. 'Toen Vogel praatpalen wenste liet hij bijvoorbeeld tv-verslaggever Jan Gerritsen hem de vraag stellen waarom die dingen wel in het buitenland waren te vinden, maar waarom niet hier. Natuurlijk de palen kwamen er.'
'De AVD is de smaakmaker van de Rijkspolitie, maar zonder Vogel was dat nooit-en-nooit-en-nooit zo geweest,' zei generaal Frackers in een interview na zijn benoeming tot Algemeen-Inspecteur van het Korps Rijkspolitie op 1 oktober 1984.
In de zomer van 1966 kreeg het Korps Rijkspolitie de beschikking over een eigen slipbaan nabij de vliegbasis Soesterberg. De baan werd aangelegd met medewerking van het hoofd van de Directie Politie en de toenmalige vliegbasiscommandant, de kolonel De Boer, die een afgedankte landingsbaan beschikbaar stelde. De antislipcursus werd gegeven door eigen instructeurs te weten adjudant B.P. Emmelkamp, opperwachtmeester J .H. Karst en de wachtmeester 1 e kl. E van de Werf die samen met de plaatsvervangend commandant van de Verkeersschool, kapitein E. Spierenbrug, door Rob Slotemaker waren opgeleid.
In 1971 kwamen bij de Verkeersschool in de gemeente Dei! de slipbanen inclusief een 'skidpan' voor de gehele Nederlandse politie gereed. De banen waren gebouwd naar het voorbeeld van de beroemde Londense Hemdon-baan; twee strips van circa 80 meter met aan de kop een zogeheten 'skidpan', een rond circuit met een kruis waarop het gekoppeld slippen werd geleerd.
Langzaam maar zeker groeide de Sectie Bijzondere Verkeerstaken uit tot een veelomvattend bedrijf met materiaal waarvoor in de aloude Alexanderkazerne nauwelijks plaats was. Het gebouw voldeed volstrekt niet aan de verwachtingen. Menigeen zal zich nog herinneren hoe in de kamer van de toenmalige commandant, kapitein A. C. Vogel, bij regen emmers werden neergezet om het lekwater op te vangen. Weldra werd de toestand onhoudbaar. Daarom werd besloten om te zien naar een andere en bovendien meer centraal gelegen huisvesting. Die werd gevonden in de gemeente Driebergen aan de Rijksweg 12 op de kruising met de provinciale weg Zeist-Driebergen waar in 1964 een oud landgoed werd aangekocht waar tot dan een fabriek van magneten was gevestigd. Ook de bij het landgoed behorende villa Hoogeweerd en het daarnaast gelegen landhuis Klein Hoeve, dat eigendom was van de familie Waller, werd aangekocht. De villa werd ingericht als stafbureau en de fabriek werd geschikt gemaakt voor een centrale meldkamer. Ook werden er werkplaatsen en garages gebouwd voor de toen beschikbare achtenveertig Porsches van de Surveillancegroep Autosnelwegen en voor de motoren.
De Sectie Bijzondere Verkeerstaken beschikte in totaal over ongeveer honderd voertuigen. Naast de Porsches behoorden tot het materieel bij voorbeeld twee eenheden voor de controle van zwaar verkeer, vijf radarwagens, vier Traffipaxwagens, drie Land Rovers, twee auto-ambulances, trucks met aanhangwagens en een aantal personen- en bestelauto's. Ook was er plaats voor de inmiddels aangeschafte containers die waren ingericht als mobilofoon-relaisstations en als bureau, die door middel van trucks met oplegger op elke gewenste plaats konden worden ingezet. Zo ook voor ander materieel zoals verplaatsbare verkeerslichten en snelheidsapparatuur. Op het terrein werd ook een werkplaats gebouwd voor de Politie Technische Dienst en voor de Politie Verbindingsdienst (PVD) waar de reparaties en het onderhoud van het verbindingsmaterieel werden verricht. Tevens kwam er een oplaadstation voor de rond vierhonderd in gebruik zijnde accu's. In de oude fabriek was de landelijke alarmcentrale (03430 4321) en de telex- en telefooncentrale ondergebracht. De centrale werd bediend door drie telex-telefonistes. Een telex was aangesloten op het telexnet van de PVD, een tweede op het landelijke PTT-telexnet zodat direct contact kon worden onderhouden met het ANP, de radionieuwsdienst, de NTS omroepverenigingen, de Rijkswacht, Polizei Warnfunk enzovoort.
Achter de Hoogeweerd werd een prefab-paviljoen gebouwd (Gebouw C), waarin de executieve dienst werd ondergebracht; de Surveillancegroep Autosnelwegen, de Groep Bijzondere Controles, de Ondersteuningsgroep, de Traffipax Surveillancegroep, de Verkeersfotodienst, de Motorsurveillancegroep, het Bureau Beheer alsmede het Bureau Interne Opleidingen. In het zestig meter lange gebouw bevonden zich ook de kleedkamers en de vier werkkamers voor het bijna 250 koppige personeel waarvoor in de villa Klein Hoeve een kantine, een eetzaal en 25 slaapplaatsen werden ingericht. Niet verwonderlijk, dat de villa weldra 'het hotel' werd genoemd. De kantine werd geëxploiteerd door de enige rechtspersoonlijkheid bezittende vereniging binnen het Korps, de RP Alex; een vereniging die met verve werd geleid door de opperwachtmeester Th. Leenders. Het merendeel van het personeel woonde overigens binnen een kring van vijftien kilometer rond Driebergen. Slechts met een machtiging kon daarvan worden afgeweken. Het streven was voor iedereen zo spoedig mogelijk een woning binnen de kring te vinden. Er werd zelfs een interne woningcommissie ingesteld. De commissie had veelvuldig contact met burgemeester mr R.W baron Boetzelaer van Driebergen; een gemeente waar tot dan hoofdzakelijk gepensioneerden en rijke renteniers woonden. 'Maar jong bloed in een gemeente kan nooit kwaad,' zei de baron tijdens de officiële opening van het complex op 19 februari 1967 door de toenmalige Minister van)justitie, mr. J.H.G. Polak. Enkele weken daarvoor, op 24 januari, was met een parade afscheid genomen van de aloude Alexanderkazerne; een parade die werd afgenomen door generaal W de Gast en de hoofdcommissaris van politie van Den Haag,).H.A.K. Gualthérie van WeezeI.
Koningin Beatrix had reeds in 1962 al kennis gemaakt met de Rijkspolitie en met name opperwachtmeester N. van Tuyl toen zij op weg was naar het Haagse Vredespaleis voor het bijwonen van een congres van juridische studenten met haar auto strandde ter hoogte van de Meern op de Rijksweg 12. Een lift van de Rijkspolitie bracht uitkomst zodat de princes nog op tijd arriveerde voor de officiële opening van de bijeenkomst De Politiewet was tot dan gebaseerd op een gemeentelijke indeling. Elke gemeente had hetzij een eigen Gemeentepolitiekorps, hetzij Rijkspolitie. De bevoegdheid van een Gemeentepolitiekorps was beperkt tot de eigen gemeente, die van de Rijkspolitie tot gemeenten met Rijkspolitie. Een indeling die met name voor het politieel optreden op de grote verkeerswegen buiten de bebouwde kom bepaald niet logisch genoemd kon worden.
Langzaam maar zeker was de overheid tot het inzicht gekomen dat dergelijke wegen als één geheel beschouwd moesten worden zonder gemeentelijke grenzen. Dit temeer omdat deze wegen niet of nauwelijks deel uitmaakten van het leven van die plaatselijke gemeenschap. Gedacht werd, na uitvoerige studies van een drietal commissies op bestuurlijk, justitieel en politietechnisch gebied, aan een wetswijziging waarbij de Rijkspolitie werd belast met het verkeerstoezicht op wegen voor doorgaand verkeer, waar• bij de bevoegdheid van de politie ingevolge de gemeentelijke indeling niet werd aangetast.
Een en ander resulteerde in het zogeheten 'verkeerswetje' waarbij de Politiewet zodanig werd gewijzigd dat op doorgaande wegen eenvormig rijkspolitietoezicht mogelijk werd. De kritiek uit de Tweede Kamer, met name op het feit dat een dergelijke bevoegdheid afbreuk deed aan de taak van de burgemeester, werd door beide bewindslieden afgewezen door te wijzen op de RP te Water die reeds gemeentegrenzen door¬kruiste. Bovendien hielden de ministers de critici voor, dat het geen inspraak hebben van burgemeesters in een bepaald facet van het politiewerk geen bijzonderheid was. Hierbij werd met name gedacht aan de verkeersgroepen in de districten die immers ook opereerden zonder inspraak van burgemeesters.
Kortom het was de eerste stap op weg naar een landelijk opererende Algemene Verkeersdienst Rijkspolitie als opvolger van de Sectie voor Bijzondere Verkeerstaken. Drie¬bergen was er klaar voor. Ingrijpende veranderingen die binnen en buiten het Korps Rijkspolitie de nodige aandacht vergden temeer omdat ook was besloten tot een in¬grijpende interne reorganisatie zoals de opheffing van de vijf Territoriale Inspecties, het terugbrengen van het aantal districten van 23 naar 17 en een uitbreiding van de Al¬gemene Inspectie. Nieuwe ontwikkelingen die de gemoederen van de circa 7.000 personeelsleden van het Korps danig bezighielden en zorgden voor onrust onder het circa 7.000 man tellende personeel.
Maar desondanks ging het werk door. 'Er wordt wel eens gekankerd, maar met elkaar staan we ervoor,' zei generaal W de Gast in zijn gebruikelijke nieuwjaarswens.
'Ik ben gelukkig, dat er zoveel nieuwe korpsleden zijn, die ook onder zware omstandig¬heden de noodzakelijke diensten verrichten. En dat zeg ik niet om vriendelijk te zijn, maar dat meen ik werkelijk.'
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 4. 25 jaar AVD. Wie is die vogel
%20(7V).jpg)
%20(7V).jpg)
%20(7V).jpg)
%20(7V).jpg)
%20(7V).jpg)
%20(7V).jpg)
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 5 Gehuwd en twee kinderen
Bron: brochure 40 jaar RP d.d. 1985
__bw(WM)%20(7V).jpg)
__bw(WM)%20(7V).jpg)
__bw2(WM)%20(7V).jpg)
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 6 AVD en de Rivaliteit
De rivaliteit tussen de Algemene Verkeersdienst - de nieuwe naam voor de Sectie Bijzonder Verkeerstaken, en de rest van het Korps vormde al jaren een probleem. Met de nodige regelmaat was getracht door gesprekken de verhouding te verbeteren; helaas zonder veel resultaat. Als oorzaken werden genoemd de grote populariteit van de AVD, de ongelijke behandeling en het feit dat er bij de Verkeersdienst personen waren, die als een soort playboy-politie zich verheven voelden boven collega's van andere diensten, althans dat voelden velen zo aan. Het gevoel van ongelijk te worden behandeld bereikte in de zomer van 1963 een hoogtepunt toen de .jpg)
autobestuurders en motorrijders van de dienst een bepaald niet goedkope Ray-Ban zonnebril werd verstrekt. De rapen waren gaar. 'Blijkbaar heeft men bij de AVD het eerst gemerkt, dat er autobestuurders zijn die behoefte hebben aan een goede bril. De korpsarts heeft dat bevestigd,' schreef een pinnige wachtmeester G.H.Peterink van de landgroep. 'Echter afgaand op de praktijk, is alleen komen vast te staan dat de AVD-er zulk een bril moet dragen. De overigen hebben of zulke sterke ogen of moeten maar zien dat ze het redden, vervolgde Peterink die ook pleitte de GSA-bestuurders een bril te verstrekken. Het daarvoor benodigde geld wist de wachtmeester, die overigens de mening van velen vertolkte, ook te vinden. Kort daarvoor hadden de landgroepen een soort visitekaartje ontvangen, dat volgens de wens van de generaal moest worden uitgereikt aan bij voorbeeld bij een ongeval betrokken bestuurder.
'Zoals wel meer gebeurd is, zijn de kaartjes het eerst in 1962 gebruikt door de AVD. Vandaaruit zijn ze overgewaaid naar de rest van het Korps,' wist de wachtmeester. 'Alleen daarom al worden ze niet gebruikt.' Gepikeerd stelde hij voor de kaartjes voortaan maar te vergeten ' zodat dat geld kan worden benut voor het kopen van zonnebrillen.'
Kritiek die hem uiteraard niet in dank werd afgenomen. 'Ik vind het jammer dat Peterink een duidelijke scheidingslijn trekt in ons Korps,' antwoordde de AVD-er R.K. van de Biezen terug. 'Peterink weet namelijk niet dat de zonnebrillen zijn aangeschaft niet omdat ze mooi zijn, maar omdat de voorkant en zelfs het interieur van de Porsches wit zijn, eveneens de jassen. De combinatie van weerkaatsing van lichtstralen en de rijwind werkt irriterend op de ogen.' Nadat Van de Biezen de briefschrijver had gewezen op de positieve instelling van de AVD-ers nodigde hij hem uit eens in Driebergen te komen kijken 'uiteraard met toestemming van commandant Vogel' van de AVD.
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 7 Fotoblad expositie oude rijkspolitieporsches 2016
Hieronder een aantal foto's gemaakt op donderdag 17 juli 2016 door oud AVDer Theo de Wildt tijdens de openingsreceptie van de expositie van oude Rijkspolitieporsches in het louwman museum in Den Haag. Bij de opening van de expositie waren ook een aantal oud AVDers aanwezig uiteraard in het oude AVD tenue met helmpje..jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Hieronder een aantal foto's van Fred Verdelman zijnde een bezoeker van de genoemde expositie die een paar prachtige foto's maakte van de geëxposeerde AVD Porsches.
.JPG)
.JPG)
Een overzicht van de expositieruimte..JPG)
Op de voorgrond de Alex 12.26 kenteken 25-93-BK bouwjaar 1966 type Porsche 356 C 1600 SC
En daarachter de Alex 12.07 kenteken HG-12-27 bouwjaar 1962 type Porsche 356 B 1600 S..JPG)
De Alex 12.20 kenteken 25-87_BK bouwjaar 1966 Porsche 356 C 1600 SC..JPG)
De Alex 12.64 kenteken 15-40-GU bouwjaar 1968 type Porsche 912 targa..JPG)
De Alex 12.27 kenteken 05-53-UU bouwjaar 1972 type Porsche 914.6..JPG)
.JPG)
De Ranche Rover 264 kenteken 36-17-BB bouwjaar 1994.JPG)
.JPG)
De Alex 12.27 (vermoedelijk) kenteken GV-56-YZ bouwjaar 1981 type Porsche 924..JPG)
.JPG)
.JPG)
De Alex 12.14 kenteken XH-62-DS bouwjaar 1989 type Porsche 911 Carrera targa..JPG)
De Alex 12.47 kenteken FN-NB-83 bouwjaar 1992 type Porsche 911 SC targa in KLPD striping..JPG)
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 8 Even terug bij de politie...... In Autotron 2012.
.jpg "SONY DSC")
De jaarlijkse oldtimerbeurs in Autotron Rosmalen tijdens het eerste weekend van februari had als hoofdthema auto’s die in de media te zien zijn geweest. Daarnaast namen Politie-Porsches een belangrijke plek in. Ralph Stoové was te gast op de (inofficiële) KLPD-stand, waar zestien voormalige politie-Porsches te zien waren. Daaronder ook Alex 1250, de 911 met nummer 50 voorop, waaraan in Youngtimer magazine nummer 11 uitgebreid aandacht is geschonken.
.jpg "SONY DSC")
Het is alweer een halve eeuw geleden dat de politie op de snelwegen ging patrouilleren met een Porsche 356. Daarna volgden diverse andere luchtgekoelde modellen, waaronder ook de hierbonder afgebeelde 914, tot er in 1995 (openingsfoto) voorgoed een einde kwam aan de band tussen Driebergen en Stuttgart-Zuffenhausen.
.jpg "SONY DSC")
Hierboven een replica van de 12.81 (webmaster)
Dat wordt nog steeds door velen betreurd (en niet alleen bij de politie) en soms vraagt de autofile weggebuiker zich nog wel eens af hoe zo’n 911 in politie-outfit er in 2012 zou hebben uitgezien. Nou, indrukwekkend, bewijst een gloednieuwe 911 GT3. Hm, geen cabriolet, dat zou dus eigenlijk niet kunnen volgens de oude richtlijnen.
.jpg "SONY DSC")
Inmiddels wat oudere agenten en oud-agenten die in deze bolides in het verleden hun geld mochten verdienen gaven extra cachet aan de beurs door in het sneeuwwitte Porsche-uniform de gasten honderduit te vertellen over tot de verbeelding sprekende belevenissen. Vaak aangevuld met foto-materiaal uit het eigen archief. Ze vonden ook nog tijd om Youngtimer Magazine te lezen.
.jpg "6 Youngtimer Magazine Politie-Porsche")
De Nederlandse Politie-Porsches zijn zoals gezegd uit het straatbeeld verdwenen en laten hun historische waarde gelden bij musea of particulieren. Maar tussen al de oranje stickers ontdekten we ook een groene 924, die allesbehalve in museumstaat verkeerde. Bij onze oosterburen kijkt men niet zo nauw met afschrijvingen en dus is de sinds 1981 bij de politie van Nordrhein-Westfalen dienstdoende 924 nog altijd onderdeel van de rijdende vloot. Al worden zulke auto’s nu vooral ingezet worden voor promotionele doeleinden.
.jpg "SONY DSC")
Tenslotte was er ook nog even tijd voor de serieuze kanten van het politiewerk. Ehhh… nou ja… De verslaggever, fotogeniek als altijd, offerde zich op als slachtoffer van een ongeval voor een simulatie. Op de achtergrond een Range Rover in dienstkleuren, zoals je die tot voor enkele jaren nog op de snelweg kon tegenkomen.
.jpg "8 Youngtimer Magazine Politie-Porsche")
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 9
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 10
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 11
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 12
Naar > de index van dit artikel
LANDELIJKE DIENSTEN
ALGEMENE VERKEERSDIENST
Artikel 13
Naar > de index van dit artikel
Zoeken op deze site
Nieuwste artikelen
- Evacuatie Geitenkamp. Oorlogdagboek van Piet en Truus Scholte
- Site info / Nieuwsbrief
- Ex motorrijders en gehoorbeschadiging.
- Roepnummers Landgroepen
- Pagina landgroep NIEUW NAMEN / CLINGE
- Pagina landgroep HULST
- Pagina landgroep SLUIS
- Pagina landgroep AARDENBURG
- Pagina landgroep IJZENDIJKE
- Pagina landgroep AXEL
- Pagina landgroep OOSTBURG
- Pagina Landgroep WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
- Pagina landgroep BRESKENS
- Pagina landgroep KOEWACHT
- Pagina landgroep ROZENBURG
- Pagina landgroep VOLLENHOVE - BREDERWIEDE
- Surveillanceregeling landgroepen korps rijkspolitie 1966
- Pagina Landgroep LUYKSGESTEL
- Pagina Landgroep BERGEIJK
- Pagina Landgroep BUNSCHOTEN